Belvédère

In een aantal van zijn prenten was Escher heel doelgericht bezig om zijn publiek te bedotten, door zijn onmogelijkheden zo te verpakken dat ze op het eerste oog echt zouden kunnen bestaan. Belvédère is daar een ijzersterk voorbeeld van. Een driedimensionaal gebouw dat op een plat vlak prima afgebeeld kan worden, maar als ruimtelijk figuur onmogelijk is. Escher illustreert die tegenstelling prachtig met het mannetje op het bankje. Voor hem ligt een tekening van een onmogelijke kubus, een vorm die op papier kan bestaan maar in het echt niet. Toch houdt hij zo’n kubus vast. Escher combineert hier meerdere variaties van onmogelijkheid in één beeld. Hij doet dat echter heel subtiel. Hij daagt de kijker uit om na te gaan wat kan en wat niet kan. Kijk naar de bovenkant van het gebouw en naar de onderkant, met het terras, de muren, de kerker en de trap. Twee perspectivisch correcte beelden die door de ladder en de zuilen tot een onmogelijk geheel gemaakt worden.